เรื่องราวของแหวนแต่งงานเริ่มต้นขึ้นในส่วนของโลกที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นแหล่งกำเนิดของอารยธรรมมนุษย์ มีหลักฐานทางโบราณคดีว่าการใช้แหวนแต่งงานครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 6,000 ปีก่อนในอียิปต์โบราณ โบราณวัตถุบ่งชี้ว่าชาวอียิปต์โบราณเห็นแหวนซึ่งเป็นแหวนทอที่ทำจากวัสดุธรรมชาติ เช่น กก ป่าน หรือหนัง เป็นสัญลักษณ์ของความรักจากสามีภรรยา วงแหวนก็คือวงกลม และชาวอียิปต์โบราณถือว่าวงกลมเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นนิรันดร์ เนื่องจากวงกลมไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด จึงเป็นสัญลักษณ์ของความรักนิรันดร์และความผูกพันที่ไม่มีวันสิ้นสุดของการแต่งงาน ตามเนื้อผ้า แหวนแต่งงาน แหวนแต่งงานจะสวมที่นิ้วที่สี่หรือที่เรียกว่านิ้วนางของมือซ้าย นี่เป็นเพราะชาวอียิปต์โบราณเชื่อว่ามีเส้นเลือดบนนิ้วนี้ที่เชื่อมต่อโดยตรงกับหัวใจ อารยธรรมอื่น ๆ ยอมรับประเพณีนี้และดำเนินการต่อ ชาวกรีกและต่อมาชาวโรมันก็กระตือรือร้นเกี่ยวกับกฎของนิ้วที่สี่เช่นกัน ชาวโรมันเริ่มเรียกมันว่า vena amoris (เส้นเลือดแห่งความรัก) แหวนแต่งงานของพวกเขามักจะทำจากงาช้าง กระดูก หรือเหล็ก พวกเขาเชื่อว่าความทนทานเป็นตัวแทนของความคงทนได้ดีกว่า และเรียกว่า วงแหวนแอนนูลัส โพรนูบัส (แหวนเจ้าสาว)