การผสมผสานครั้งแรกของส่วนประกอบหลักทั้งสามของรถถังปรากฏขึ้นในช่วงทศวรรษก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ในปี 1903 กัปตัน Léon René Levavasseur แห่งกองปืนใหญ่ฝรั่งเศสเสนอให้ติดตั้งปืนสนามในกล่องหุ้มเกราะบนราง พันตรีวิลเลียม อี. โดโนฮิว จากคณะกรรมการการขนส่งทางกลของกองทัพอังกฤษ เสนอแนะให้ติดปืนและโล่หุ้มเกราะบนยานพาหนะประเภทขับเคลื่อนด้วยรางของอังกฤษ รถหุ้มเกราะคันแรกผลิตในออสเตรียในปี พ.ศ. 2447 อย่างไรก็ตาม รถหุ้มเกราะทั้งหมดถูกจำกัดไว้เฉพาะรางรถไฟหรือภูมิประเทศที่สามารถผ่านได้ มันคือการพัฒนารางตีนตะขาบที่ใช้งานได้จริงซึ่งให้ความคล่องตัวที่จำเป็นและเป็นอิสระในทุกพื้นที่ ในบันทึกของปี 1908 โรเบิร์ต ฟอลคอน สก็อตต์ นักสำรวจแอนตาร์กติก ได้เสนอมุมมองของเขาว่าการลากคนไปยังขั้วโลกใต้นั้นเป็นไปไม่ได้ และจำเป็นต้องมีการลากด้วยมอเตอร์ ยานพาหนะสำหรับวิ่งบนหิมะยังไม่มีอยู่จริง ดังนั้นReginald Skelton วิศวกรของเขาจึง ได้พัฒนาแนวคิดเกี่ยวกับรางตีนตะขาบสำหรับพื้นผิวหิมะ มอเตอร์ติดตามเหล่านี้สร้างโดยWolseley Tool and Motor Car Companyในเบอร์มิงแฮมและทดสอบในสวิตเซอร์แลนด์และนอร์เวย์ และพบเห็นได้ในการใช้งานจริงใน ภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Antarctic Terra Nova ExpeditionของHerbert Ponting ในปี 1911สก็อตต์เสียชีวิตระหว่างการเดินทางในปี พ.ศ. 2455 แต่สมาชิกคณะสำรวจและผู้เขียนชีวประวัติอัปสลีย์ เชอร์รี-การ์ราร์ดให้เครดิต "มอเตอร์" ของสก็อตต์ว่าเป็นแรงบันดาลใจสำหรับ รถถัง ในสงครามโลกครั้งที่ 1 ของอังกฤษ โดยเขียนว่า "สก็อตต์ไม่เคยรู้ถึงความเป็นไปได้ที่แท้จริง เพราะพวกมันคือบรรพบุรุษโดยตรงของ "รถถัง" ในฝรั่งเศส